اکنون که این پست را می‌نویسم، حدود ۶ ماه میشه که در آمریکا زندگی می‌کنم. امروز صبح جلوی درب خانه، خانم همسایه روبرویی ، بچه به بغل ، همراه با لبخندی ، از دور برایم دست تکان داد، یعنی همون سلام از راه دور، گرچه تا حالا نشده که با هم صحبتی کرده باشیم و آشنا شده باشیم، من اولش اصلا این خانم را نشناختم، بعد از اینکه وارد منزلش شد تازه فهمیدم که با هم همسایه هستیم .
خلاصه اینکه این حرکت این خانم احساس خوبی در من ایجاد کرد! احساس اینکه اینجا در آمریکا غریبه نیستم، احساس کردم که اینجا خانه من است، گرچه هیچ چیزی جای وطن عزیزم ایران را نمی‌گیرد ، اما احساس کردم که در خانه هستم، شاید همان احساسی را که توی محله خودم در تهران داشتم. با همسایه‌ها چاق سلامتی می‌کردم. باری احساس آشنا بودن. احساس کردم به اینجا تعلق خاطر پیدا کرده‌ام .
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر
توجه:فقط اعضای این وبلاگ می‌توانند نظر خود را ارسال کنند.